Шароити  ҷаҳони  имрӯза   ҳифзи асолати миллӣ, забон ва фарҳанги миллиро тақозо мекунад. Дар мақолаи нашршудаи муаллиф (С.Фаттоҳзода, Минбари халқ, 6 (1090) аз 8 феврали соли 2017) ба  раванд ва оқибатҳои паҳн гаштани  маълумот, андешаву ақидаҳои гуногун дар атрофи арзишҳои иҷтимоӣ ва ҷаҳоншиносии сунъӣ хеле бамаврид қайд кардааст, ки мақсаду мароми паҳн кардани арзишу ақидаҳои либералии давлатҳои Ғарб дигаргун сохтани тасаввурот ва ақидаҳо, барангехтани

Барои пешрафт ва сулҳу суботи ҷомеа шуури сиёсӣ ва ҳуқуқии шаҳрвандони он нақши муҳим доранд, зеро ҷомеаро маҳз онҳо ташаккул медиҳанд.  Вақте, ки Ориён ба Тӯрон боҷ медод, Зардушт ба шоҳи Ориён пешниҳод намуд, ки барои пурзӯр намудани кишвар бояд дини ягона ҷорӣ гардад, маҳз паҳн шудани дини Зардушт дар байни аҳолии ориёӣ онҳоро зери як ғояи саҳеҳ, ки ба як самт сафарбар

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон таъқид менамояд, ки “Ҷавонон бояд аз ҳама қишрҳои ҷомеа бештар фаъол бошанд, ташаббусҳои созанда пешниҳод намоянд,рамзҳои давлатӣ, муқаддасоти миллӣ ва дастовардҳои истиқлолиятро ҳифз кунанд, дар ҳаёти сиёсиву иҷтимоии Тоҷикистони азиз бо дасту дили гарм ва нерӯи бунёдгарона ширкат варзанд, амнияти давлат ва шарафу номуси ватандориро ҳимоя карда, худро аз ҳама хавфу