Солҳои охир дар дунё ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ифротгароӣ ва динию мазҳабӣ бо амалҳои ғайриинсонӣ авзои сиёсии сайёраро ноором карда ҳаёти осоиштаи мардумро зери хатар мегузоранд. Ба ҳамагон маълум аст, ки терроризм ва ифротгароӣ яке аз зуҳуроти номатлубтарини ҷомеаи ҷаҳонӣ ба шумор рафта боиси ба миён омадани оқибатҳои нохуш гардидааст. Ифротгароӣ дар байни ҷавонон на танҳо ба тартиботи ҷамъиятӣ хатар дорад, балки ин амали

Халқи тоҷик аз қадимулаём соҳиби фарҳанги воло буду ҳаст. Аз ин лиҳоз, Тоҷикистон чун кишвари тамаддунофар дар арсаи байналхалқи муаррифӣ  гардидааст.

         Фарҳанги  либоспӯшӣ рукни асосии маънавиёти халқи тоҷик буда, аз арзишҳои муқаддас ба ҳисоб меравад.  Фарҳанг оинаи ҳар халқу миллат аст.

         Нуктаҳои дар боло зикршуда дар мулоқоте, ки 19 марти соли 2018 бо Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ –

Рӯзномаро оинаи миллат меноманд. Нақши босазо ва муассири ВАО, хусусан, рӯзномаву маҷаллаҳо дар боло рафтани сатҳи маърифатӣ-ҳуқуқии мардум ва дар ин радиф, ҷалби бештари қишрҳои гуногуни ҷомеа дар кори давлатдорӣ, дарки масъалаҳои ҳалталаби ҷаҳон ва муаррифии кишвари азиз  - Тоҷикистон дар арсаи байналхалқӣ калон аст.

         Маҳз тавассути рӯзномаву маҷаллаҳо ғояҳои созанда ва бунёдкоронаи ҳизбҳо, ки феълан дар шароити муборизаҳои осоишта