Аз азал тоҷикон бо фарҳангу маданияти баланди худ миёни дигар миллату қавмҳо ба куллӣ фарқ мекарданд. Зеро аксаран аз осори гаронмояи соҳибхирадон бархӯрдор будану онро дар зиндагӣ шиори худ қарор медоданд.
Аммо дар баробари истиқлолият ба даст овардани кишварамон иддае ба ном «равшанфикрон», ки шояд аз кӯчаи дину диёнат умуман нагузашта бошанд, таълимоти кӯр-кӯронаи диниро як рукни шинохти миллат дониста, ба
Дар хусуси ҳолати рӯҳии ҷамъият метавон аз муносибати давлат ва ҷомеъа ба эҳтиёҷоти шахсони камбизоату солхӯрда ва эҳтиёҷманд хулоса кард.
Ҷамъияти имрӯзаи мо барои ҳифзу дастгирии чунин ашхос корҳои шоиста ва назаррасро ба анҷом мерасонад. Сиёсати давлатӣ оид ба ҳифзи иҷтимоии камбизоатон, эҳтиёҷмандон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон яке аз самтҳои асосии сиёсат буда, адолатпарвар ва башардӯстии Ҳукумату давлатро бо сарварии Асосгузори
Оила чун ниҳоди асосии ҷомеа дар рушди такомули давлат мақоми хоса касб кардааст.
Дар раванди ҷаҳонишавӣ Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон бо сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кӯшиш ба харҷ медиҳанд, то арзишҳои асосии фарҳанги оиладории тоҷикӣ ҳифз карда шаванд. Огаҳии комил доштан оид ба маърифати оиладорӣ иқдоми ҷиддиест дар ҳалли мушкилоти оиладорӣ.
Роҳандозӣ
